Agus is saobh an siobhal do-rinne ceannuighe críonna do cheannuighthibh Bhaile Átha Cliath ar ndul go Sligeach dhó d’iarraidh fiach do bhí aige ar Ó gConchubhair Sligigh. Agus an oidhche do-chuaidh don bhaile, tángadar buidhion do dheaghaos dána a gceann Í Chonchubhair dán ar n-a ghréschuma go fáthamhuil focailghlic. Do héisdeadh an dán agus do díoladh an bhuidhion go daor d’airgead agus d’earraidhibh uaisle onóracha. Agus is eadh adubhairt an ceannuighe an uair do-chonnairc a dhaoire do díoladh an dán, “A Í Chonchubhair, is daor cheannchus tusa dán,” ar . “ daor,” ar Ó Conchubhair, “óir thugus a leathluach air fós.” Mar do-chualaidh an ceannuighe sin, táinig go hÁth Cliath tar ais. Agus is gearr ’na dhiaidh sin go ndeachadar buidhion dán d’ionnsuighe an cheannuighe do cheannach airm agus éadaigh uaidh. Do fhiafruigh in ceannuighe dhíobh an raibhe dán aca do dhíolfaidís ris féin. Adubhradur-san go raibhe. “Más eadh, ceinneóchad-sa go maith é.” Tug deich bpúint dóibh ar an dán do bhí dénta forgla chéd bliadhan roimhe sin; agus ‘na dhiaidh sin do ghluais leis an dán a gceann Í Chonchubhair Sligigh a ndóigh go ttiubhradh uiread a ttug féin air dhó, agus nách athair sheanathair do neach do chineadh do chlannmhaicne Í Conchubhair do-rinneadh an dán do rug an ceannuighe leis. Agus giodh eadh mar do-chualaidh Ó Conchubhair connradh an cheannuighe, agus a raibhe ris in dán n-a chomhair féin cheannach uaidhe, tug Ó Conchubhair uiread a ttug an ceannuighe ar an dán chionn, bíodh nách raibhe feidhm aige ris. Agus dar leam-sa is mór do mealladh an ceannuighe do chionn an bhairr aisdir-sin do chur air tar an nár éimidh dán drécht deaghlaoidh ttugadh chuige riam, .i. deaghmhac Fiachaidh mhic Aodha, fear ceannsuighthe caibhdhean agus cosanta a cheirt, agus fear congbhála gach deighriaghla.

Agus is saobh an siobhal do-rinne ceannuighe críonna do cheannuighthibh Bhaile Átha Cliath ar ndul go Sligeach dhó d’iarraidh fiach do bhí aige ar Ó gConchubhair Sligigh. Agus an oidhche do-chuaidh don bhaile, tángadar buidhion do dheaghaos dána a gceann Í Chonchubhair dán ar n-a ghréschuma go fáthamhuil focailghlic. Do héisdeadh an dán agus do díoladh an bhuidhion go daor d’airgead agus d’earraidhibh uaisle onóracha. Agus is eadh adubhairt an ceannuighe an uair do-chonnairc a dhaoire do díoladh an dán, “A Í Chonchubhair, is daor cheannchus tusa dán,” ar . “ daor,” ar Ó Conchubhair, “óir thugus a leathluach air fós.” Mar do-chualaidh an ceannuighe sin, táinig go hÁth Cliath tar ais. Agus is gearr ’na dhiaidh sin go ndeachadar buidhion dán d’ionnsuighe an cheannuighe do cheannach airm agus éadaigh uaidh. Do fhiafruigh in ceannuighe dhíobh an raibhe dán aca do dhíolfaidís ris féin. Adubhradur-san go raibhe. “Más eadh, ceinneóchad-sa go maith é.” Tug deich bpúint dóibh ar an dán do bhí dénta forgla chéd bliadhan roimhe sin; agus ‘na dhiaidh sin do ghluais leis an dán a gceann Í Chonchubhair Sligigh a ndóigh go ttiubhradh uiread a ttug féin air dhó, agus nách athair sheanathair do neach do chineadh do chlannmhaicne Í Conchubhair do-rinneadh an dán do rug an ceannuighe leis. Agus giodh eadh mar do-chualaidh Ó Conchubhair connradh an cheannuighe, agus a raibhe ris in dán n-a chomhair féin cheannach uaidhe, tug Ó Conchubhair uiread a ttug an ceannuighe ar an dán chionn, bíodh nách raibhe feidhm aige ris. Agus dar leam-sa is mór do mealladh an ceannuighe do chionn an bhairr aisdir-sin do chur air tar an nár éimidh dán drécht deaghlaoidh ttugadh chuige riam, .i. deaghmhac Fiachaidh mhic Aodha, fear ceannsuighthe caibhdhean agus cosanta a cheirt, agus fear congbhála gach deighriaghla.

Agus is saobh an siobhal do-rinne ceannuighe críonna do cheannuighthibh Bhaile Átha Cliath ar ndul go Sligeach dhó d’iarraidh fiach do bhí aige ar Ó gConchubhair Sligigh. Agus an oidhche do-chuaidh don bhaile, tángadar buidhion do dheaghaos dána a gceann Í Chonchubhair dán ar n-a ghréschuma go fáthamhuil focailghlic. Do héisdeadh an dán agus do díoladh an bhuidhion go daor d’airgead agus d’earraidhibh uaisle onóracha. Agus is eadh adubhairt an ceannuighe an uair do-chonnairc a dhaoire do díoladh an dán, “A Í Chonchubhair, is daor cheannchus tusa dán,” ar . “ daor,” ar Ó Conchubhair, “óir thugus a leathluach air fós.” Mar do-chualaidh an ceannuighe sin, táinig go hÁth Cliath tar ais. Agus is gearr ’na dhiaidh sin go ndeachadar buidhion dán d’ionnsuighe an cheannuighe do cheannach airm agus éadaigh uaidh. Do fhiafruigh in ceannuighe dhíobh an raibhe dán aca do dhíolfaidís ris féin. Adubhradur-san go raibhe. “Más eadh, ceinneóchad-sa go maith é.” Tug deich bpúint dóibh ar an dán do bhí dénta forgla chéd bliadhan roimhe sin; agus ‘na dhiaidh sin do ghluais leis an dán a gceann Í Chonchubhair Sligigh a ndóigh go ttiubhradh uiread a ttug féin air dhó, agus nách athair sheanathair do neach do chineadh do chlannmhaicne Í Conchubhair do-rinneadh an dán do rug an ceannuighe leis. Agus giodh eadh mar do-chualaidh Ó Conchubhair connradh an cheannuighe, agus a raibhe ris in dán n-a chomhair féin cheannach uaidhe, tug Ó Conchubhair uiread a ttug an ceannuighe ar an dán chionn, bíodh nách raibhe feidhm aige ris. Agus dar leam-sa is mór do mealladh an ceannuighe do chionn an bhairr aisdir-sin do chur air tar an nár éimidh dán drécht deaghlaoidh ttugadh chuige riam, .i. deaghmhac Fiachaidh mhic Aodha, fear ceannsuighthe caibhdhean agus cosanta a cheirt, agus fear congbhála gach deighriaghla.

Chunk Title Goes Here, the Original Text

Definition

Definition goes here.

Form

Form goes here.

Function

Function goes here.