écht

a slaughter, a slaying, a deed of prowess. échtghoin, a severe wounding, dpl. éuchtghonaibh, 108; 'warlike exploit': a n-échta ar Ultaibh, 1346; 'a slain person': laoich 'na n-échtaibh uaidh, 1753; dá écht 'san écht, two slaughters in return for one, 2242, cf. dá écht a n-íoc h-anbhforlainn, 3713.